Wijndrinkers met ambitie weten het: de ene jaargang is de andere niet. 2000 en 2010 waren bijvoorbeeld prachtig in de Bordeaux, terwijl 2013 te mijden is. In elke wijngids staat er dan ook een lijst met goede en minder goede jaargangen per streek. Maar wat als wijnmakers die traditie overboord gooien?
Een jaartal op het wijnetiket zegt in welk jaar de druiven zijn geoogst. Het weer in dat jaar heeft een invloed op de druiven, en de kwaliteit van de druiven heeft een invloed op de smaak en de bewaarcapaciteit van de wijn. Logisch dat er traditioneel waarde wordt gehecht aan het oogstjaar. Het jaartal op het etiket zetten is niet overal verplicht, maar bijvoorbeeld in Canada en de Verenigde Staten moet het wel, net als in de Franse Elzas. Minstens 95% van de druiven zijn van het jaar dat op het etiket staat.
Bij wijnen zonder jaartal denken veel mensen aan tafelwijn. Toch drinkt u wijnen zonder jaartal maar mét standing als u graag champagne drinkt. Joseph Krug veroorzaakte in 1843 een revolutie in de champagnewereld. Hij was ervan overtuigd dat de impact van het weer op de champagne moest weggefilterd worden door te blenden. Daarom legde hij een collectie van reservewijnen aan, die hem in staat stelden om elk jaar uitstekende champagne te maken met wijnen die van 1 tot wel 25 jaar oud waren. Nu blenden zowat alle champagnehuizen jaargangen.
Voor andere wijnen gebeurt dat zelden, maar het begint te veranderen. Wildekrans Wine Estate aan de Zuid-Afrikaanse Botrivier mengt in zijn Deep Purple niet alleen vier druiven die in Europa zelden samen gebruikt worden: Shiraz, Cabernet Franc, Merlot en Pinot Noir, elke druivensoort heeft ook nog een verschillende jaargang. Een donkere, vol fruitige en toch kruidige topper, met de koele ondertoon, typisch voor wijn uit een fris klimaat. Exclusief bij Paradisi.
